Ervaringsverhalen

Verpleegkundige Sjoukje Hamstra maakt deel uit van een pilot waarbij VNN patiënten van Medisch Centrum Leeuwarden helpt met het stoppen met roken. Sommige patiënten moeten namelijk vanuit dringende medische noodzaak stoppen, maar het lukt hen niet zelf.

“Ik voelde me net een zombie”, vertelt Tom, een oud-cliënt. “Als ik lachte, moest ik steeds mijn tanden verbergen. Dankzij het tandheelkundeproject van VNN en het UMCG heb ik me een nieuw gebit kunnen laten aanmeten."

Met een zak Skittles en een weekendtas kwam Rogier vorig jaar aan op Vossenloo. “Ik deed niks meer, ook geen dingen die ik leuk vond. Toen de ambulante zorg ook geen verandering bracht, schreef ik me in bij kliniek Vossenloo, vooral vanwege de natuur.”

In 2021 kwam Maria vanuit een crisissituatie op de detox en daarna op de Intensieve Behandeling. “Ik realiseerde me dat ik nog meer te verliezen had, en een reden om voor te vechten.”

Thuis, in het dorp waar ze is opgegroeid, gebruikte Manon, veel teveel cocaïne en alcohol. Na een maand detox dacht ze dat ze wel weer verder kon met haar leven. Maar tot haar verrassing kreeg ze het advies om de intensieve behandeling in de kliniek te doen. “Daar heb ik 13 maanden gezeten. Na twee keer een time-out werd het me duidelijk dat ik niet meer ‘thuis’ wilde zijn. Daar ging het echt niet goed met me. Ik wilde terug naar VNN.”

Ruben dacht dat hij, ondanks zijn verslaving, een heel normaal leven had. Alcohol en coke waren zijn beloning na een dag werken. Op een dag, na drie dagen op straat te hebben gezworven, kwam hij thuis in een leeg huis. Hij was alleen. Zijn vrouw, hond, kat en kinderen waren vertrokken. Dat was een keerpunt voor Ruben.

Het begon met experimenteren met vrienden,” vertelt hij over zijn gebruik van speed, cannabis en pammetjes. “Na een paar nare dingen op privévlak werd het steeds erger. Ik gebruikte veel alleen en viel in een depressie.”

Jason leidt een avontuurlijk leven en reist veel. Naast zijn werk als imker legt hij een cashewplantage aan in Suriname. Daar begint hij te experimenteren met cocaïne. “Iedereen waarschuwde me, zei me om er niet aan te beginnen. Maar ik zei dat het wel goed kwam, dat ik het prima aankon.”

Zo’n 25 jaar was Klaas alcoholist. Maar problemen heeft hij nooit gehad; hij had een vaste baan, een partner, drie kinderen. Totdat zijn buurman voor zijn neus werd neergeschoten. “Ik kreeg PTSS en angst- en paniekaanvallen. Ik werd afgekeurd en mijn vriendin moest gaan werken. Toen merkte ik dat ik niet in mijn eentje voor de kinderen durfde te zorgen en ik vertrok.”

Tijdens zijn studie werd Nathian Wiersma geïnspireerd om met jongeren te werken door het NPO-programma Dream School, waarin probleemjongeren worden uitgedaagd om aan zichzelf te werken. Hij kreeg toen de indruk dat jongeren, meer dan volwassenen, makkelijker positief gedrag aanleren.

Vanuit de opleiding had ik nog niet veel meegekregen over verslavingszorg”, vertelt Lisa. “Via de vacaturebank stuitte ik op een gegeven moment op een stageplek bij VNN. Ik had twee gesprekken bij andere zorginstellingen, maar het leuke gesprek met VNN gaf voor mij de doorslag.

“Ken je het boek van Robin Norwood Als hij maar gelukkig is?”
Bovenstaande zin heb ik in de afgelopen elf jaar dat ik werkzaam ben bij VNN echt tientallen keren gezegd. Altijd tegen vrouwen die een partner hebben met verslavingsproblemen. Zo ook net, op de chatservice.