“Als een cliënt besluit te vechten om er bovenop te komen, is dat ontzettend dapper”

Marjon groeit van flexwerker door tot sociotherapeut bij Jeugd Behandeling en leert daar de jongeren dat zij hun basis op orde moeten hebben. Een agenda, op tijd komen bij afspraken en dus ook: heb altijd een pen bij de hand. Dat lukt niet altijd. Honderden jongeren hebben het roze etui van Marjon vastgehad en er een pen uitgekozen om vervolgens belangrijke woorden mee te schrijven, op weg naar herstel. Het etui blijft bij haar, vanaf die eerste dag op de jeugdafdeling. 

Het hele systeem in beeld 

Als Marjon in 2017 een dag meeloopt op gezinskliniek De Borch, merkt ze dat haar interesse ligt in het systeem rondom de cliënt. “Ik werkte 1-op-1 met cliënten, maar was ook benieuwd naar het gezinssysteem. Bij De Borch is het bijzonder dat je dat in één keer ziet. Op de dag dat ze meeloopt, hoort ze dat er een vacature vrijkomt bij de gezinskliniek. “Ik ben ter plekke mijn sollicitatiebrief gaan schrijven. Het voelde aan alle kanten goed.” 

Ruimte voor jouw kwaliteiten 

Binnen een paar jaar ontwikkelt Marjon zich eerst tot zorgcoördinator en daarna tot manager. Een logische stap die past bij haar karakter. “Ik hou van bedrijfsmatig denken en het werken aan onze positionering in de keten. Binnen VNN wordt echt gekeken naar wat je kunt. Als jij je laat zien, krijg je alle ruimte voor je kwaliteiten. Je mag je hier ontwikkelen, dwars door de organisatie heen. Je bent je eigen instrument, als manager en als behandelaar. Het is altijd belangrijk om goed in contact te blijven met je eigen gevoel. Je moet weten wat bij jou past.” 

Geen dag is hetzelfde 

Uitgaan van de kracht van de mens, dat is volgens Marjon de sleutel in de benadering van cliënten. “Als behandelaar sta je naast iemand, de ander blijft altijd aan het roer. In de verslavingszorg is geen dag hetzelfde, dat houdt je scherp. Soms botsen mensen, laat dat maar gebeuren. Als jij zelf stabiel blijft, komt het uiteindelijk meestal goed. Zeker hier op de gezinskliniek letten we er op dat we niet onze normen en waarden projecteren op het gezin dat hier is. Daar zullen ze nooit aan voldoen. Vraag juist naar de normen en waarden van de ander en laat dat goed genoeg zijn.”  

Deur staat altijd open 

De cliënten, deze doelgroep, dat is waar Marjon het nog steeds voor doet. “Niemand denkt, hier ga ik verslaafd aan raken. Verslaving overkomt je, door verkeerde keuzes, door je omgeving, door van alles. Je moet alle schaamte voorbij om hulp te vragen en als je dan besluit voor jezelf te vechten en er bovenop te willen komen, is dat heel dapper. Ook als manager staat bij mij de deur altijd open voor cliënten, ze wandelen gewoon binnen. Ik ken hen en zij mij, dat is heel waardevol.” 

Hij is niet weg, het roze etui. Als etui is ‘ie niet meer te gebruiken, maar als symbool voor het helpen van mensen om hun eigen kracht te vinden, ligt hij voorlopig nog even bij Marjon in de la.