Ervaringsverhalen

Wat doe je als je een groot deel van wat je anders binnen muziektherapie doet, Muziekplotseling niet meer mág doen? Het bespelen van instrumenten is vanuit alle hygiënische voorzorgsmaatregelen niet meer verantwoord.

17 is Irene nu en na 5 maanden mag ze de behandelgroep voor jongeren in verslavingskliniek Vossenloo verlaten. “Ik ben hier compleet veranderd”, zegt ze zelf.

“Toen ik de term Beschermd Wonen voor het eerst hoorde, vond ik dat maar raar. Is dat een huis in de bossen ofzo? Maar later snapte ik wel waarom het zo heet: het beschermt je tegen jezelf, tegen de verleidingen. Ik heb me er inderdaad veilig gevoeld.”

Het Dollard College loopt voorop met alcoholbeleid en werkt al lang samen met VNN. De gemeente subsidieert. De aanpak kenmerkt zich door strenge normen, een warme houding en preventieve voorlichting.

Anna (32) heeft een aangeboren chronische aandoening. Bij het ouder worden kreeg ze er steeds meer last van. Om de pijn te bestrijden, slikte ze eerst een andere pijnstiller.

Achter elke verslaving zit een verhaal. We kunnen iemand wel volpompen met therapieën, maar je moet weten wát iemand heeft en hoe dat is gekomen.

Stefan (49) ervaart zijn meldplicht eenmaal in de 14 dagen bij VNN-reclasseringswerker Kees niet als een noodzakelijk kwaad. “We hebben een goeie klik. Als ik ergens tegenaan loop, kan ik dat bij hem kwijt. Ik mag hem ook altijd tussendoor appen of bellen. Dat is een goed gevoel.”

“Als we íets geleerd hebben, dan is het wel dat voor iemand met een verslaving de verslaving áltijd op de eerste plaats komt. Dat is als dochter heel pijnlijk om je te realiseren, maar wel belangrijk. Je móet grenzen trekken.”

Toen ze een keer liet vallen dat ze elke avond 2 tot 3 wijntjes drinkt haakte ik daar op in. Daar wilde ze eerst niks van weten. “Het is mijn moment van de dag… die paar wijntjes ‘s avonds”, zei ze stellig.

Tijdens de muziektherapie liet een cliënt van de VNN-kliniek in Heerenveen mij het lied “Come Alive” van Foo Fighters horen. Ik kende het wel maar had er nog niet eerder zo bewust naar geluisterd. Het lied beschrijft voor de cliënt hoe hij wegzakte in de alcohol, totdat hij op het punt kwam dat hij de noodzaak begon te zien dat het anders moest.

Wat op zijn elfde ooit begon als 'leuk computerspelletjes doen', groeide in de jaren daarna uit tot iets waar hij niet meer mee kon stoppen. “Het ging slecht met me, ik zat vaak meer dan twaalf uur per dag achter het scherm.”

Marian Goedhart werkt in een zogenaamd FACT-team. FACT staat voor Flexible Assertive Community Treatment. Het gaat hierbij om een behandeling en begeleiding van mensen met een ernstige psychiatrische aandoening (EPA). Naast problemen op psychiatrisch gebied is er veelal sprake van problemen op meerdere levensdomeinen.