Ervaringsverhalen

Wat op zijn elfde ooit begon als 'leuk computerspelletjes doen', groeide in de jaren daarna uit tot iets waar hij niet meer mee kon stoppen. “Het ging slecht met me, ik zat vaak meer dan twaalf uur per dag achter het scherm.”

Richard deed mee aan de training 'Stoppen met roken' bij VNN in Assen. Vanaf dag 1 heeft hij geen sigaret meer aangeraakt.

Een gezin, een huis en een baan, het leven lachte de nu 38-jarige Johan toe. Op een gegeven moment kreeg hij last van slaapproblemen.

Vorig jaar was ik er ineens klaar mee. Ik dronk zeker anderhalf fles wijn per dag. Veel te veel voor iemand van 1.58 meter en 56 kilo.

Gevraagd naar hoe allemaal begon, schetst hij een jochie met verslaafde ouders dat op zijn 7e al voor zichzelf en zijn jongere zusje moest zorgen en uit stelen ging om te kunnen eten. Vanaf zijn 13e ging Patrick experimenteren met drank en wiet, waar snel coke en heroïne bijkwamen.

“Toen ik mijn alcohol- en drugsgebruik onder controle had, wilde ik ook van mijn tabaksverslaving af. Ik wist dat dat alleen kans van slagen had als ik een commitment zou aangaan én een poos in een niet-rokers omgeving zou zijn.”

Je bent 17 en hebt net ruim 5 maanden in een verslavingskliniek doorgebracht. Daar ben je afgekickt en heb je een intensieve behandeling gevolgd. En dan sta je op een dag opeens weer buiten. Niet langer tussen de muren van de kliniek.

“De niet-veroordelende opstelling van mijn begeleider.” Robert weet zeker dat dat een van de belangrijkste dingen was die hem van zijn verslaving aan alcohol én roken heeft afgeholpen. “Plus mijn doelbewuste visualisatie van het akelige sterfbed dat mij stond te wachten als ik zou blijven roken.”

Na 15 maanden samen in de gezinskliniek De Borch te hebben gewoond, gaat het weer goed met ons. Maar 2½ jaar geleden zag het er allemaal heel anders uit.

Ik ben nog maar 54, maar ik loop al jaren bij huis. Afgekeurd voor de bouw, kapotte rug, verveling, je kent het wel. De trek in drank kwam steeds vroeger op de dag. Op 't laatst dacht ik alleen nog maar aan bier. Dus hup, naar het café. Of naar hiernaast, m’n buurman lustte er ook wel pap van. Hij is mijn maat. “Gedeelde zonde, is halve zonde!”, dat was ons motto.