Herstellen van een verslaving in coronatijd

Anoniem chatten
26 augustus 2020

"Ik heb wel weer een paar keer geblowd, ja. Heel klote."

Je bent ruim 10 jaar verslaafd. Op een dag besef je dat het zo niet langer kan. Je gaat de kliniek in, volgt een deeltijdbehandeling. Werkt elke dag hard aan jezelf. En… het gaat goed! Je bent clean. Voelt je gelukkig. En dan… dan komt corona. En word je in 1 keer behoorlijk op jezelf teruggeworpen. “Misschien was het te mooi om waar te zijn.”

Het is het verhaal van Tom. Hij was verslaafd aan cannabis. De laatste jaren ook aan oxycodon. Een klein en onschuldig ogend pilletje. Dat toch niet zo onschuldig blijkt. Tom raakt er aan verslaafd. Na wiet en oxycodon komt er later ook nog heroïne bij.

Hulp van VNN
Op een gegeven moment loopt het uit de hand. Tom is depressief en heeft schulden. Op zijn werk gaat het niet meer. Hij biecht het op aan zijn omgeving. Te lang heeft hij met een leugen rondgelopen, een dubbelleven geleid.

Tom wordt opgenomen in een kliniek van VNN. De therapie is heftig maar hij treft een fijne groep. Eenzelfde soort positieve ervaring heeft hij bij de poliklinische deeltijdbehandeling die hij daarna bij VNN volgt.

Corona: eentonig en eenzaam
Langzaam maar zeker krijgt Tom zijn leven weer op de rails. Hij vindt zelfs vrij snel na de deeltijdbehandeling een prachtige baan! En dan is het maart 2020. Het coronavirus doet zijn intrede in Nederland. “Ik was net met een nieuwe baan begonnen. En opeens moest ik thuiswerken. In het begin dacht ik nog: lekker, een beetje thuis rommelen tussen het werken door.”

Maar de maanden verstrijken en corona is er nog steeds. Tom vindt het thuiswerken inmiddels behoorlijk eenzaam. Ervaart zijn dagen als eentonig. “Ik zet ’s avonds mijn computer uit en binnen 3 stappen ben ik in mijn keuken.” Vooral dat onduidelijk is wanneer het allemaal voorbij is, maakt hem soms moedeloos.

Op zichzelf teruggeworpen
Hij wordt dan ook, zoals veel mensen op dit moment, op zichzelf teruggeworpen. En dat is spannend als je herstellende bent van een verslaving. De verleiding om weer te gebruiken kan direct weer om de hoek komen kijken. “Ik heb wel weer een paar keer geblowd, ja. Heel klote. Vooral omdat je de volgende dag meteen weer meer trek hebt. Maar ja, dat gebeurt. En je leert er van. Ik heb het direct opgebiecht aan Sabine.” Sabine is Tom zijn GZ-psycholoog bij VNN, met wie hij na de deeltijdbehandeling nog wekelijks gesprekken heeft.

Trek onder controle houden
Gelukkig heeft Tom bij VNN handvaten gekregen om de trek onder controle te houden. “In het begin zocht ik afleiding buiten de deur. Nu met corona is dat lastiger. Dus ga ik soms uitgebreid koken. Of op de bank liggen en wachten tot het over gaat. Ja, dat is spannend. Maar als je eenmaal ervaart dat het dan wegtrekt, geeft dat hoop voor de volgende keer.”

Nare herinneringen
Wat hem misschien nog het meeste tegenhoudt om weer te gebruiken, is dat hij nooit meer terug wil naar hoe het was. De heftige periode van gebruik was voor Tom een traumatische ervaring. Hij was zichzelf “volledig kwijt”. “Soms lig ik in bed en komen die nare herinneringen weer boven. Dan heb ik direct weer een hoge hartslag.” Voor die nare herinneringen krijgt hij tijdens de gesprekken met Sabine traumatherapie. Een fijne stok achter de deur waar Tom naar eigen zeggen veel baat bij heeft.  

Ventileren
Werken aan je verslaving, dat gebeurt echter ook buiten de gesprekken bij VNN om. Niet alleen door trek te weerstaan. Maar ook door te praten met mensen uit je omgeving. Praatte hij eerst bijna nooit over zijn emoties, de afgelopen tijd heeft hij geleerd dat dát is wat hem helpt. “Ventileren. Ook al kunnen mensen er niet echt over meepraten omdat ze het zelf niet hebben meegemaakt. Praten, praten.”

Positief over de toekomst

Zeker in deze tijd is dat belangrijk. Want die corona… die is er voorlopig nog wel even. “Ja, klote. Ik vind er niks positiefs aan.” In de verhalen van mensen die nu juist meer bezinning ervaren, herkent hij zich dan ook niet. “Ik was juist heel gelukkig met hoe het ging. Met mijn werk. En de contacten op het werk. Het ging voor de wind. Misschien was het te mooi om waar te zijn.”

Tom is sinds de coronacrisis dus wel wat somberder geworden. Toch is hij positief over de toekomst. Het ging heel goed en nu gaat het goed. “Ik heb het naar mijn zin op mijn werk. In de nabije toekomst werk ik in ieder geval nog graag een tijdje bij mijn huidige werkgever. En ik hoop volgend jaar een mooie reis te kunnen maken. Dat wilde ik deze zomer doen, maar dat kon dus niet. Verder vooral een beetje gezond blijven."

Tom volgt zijn therapie op locatie. VNN is veilig voor bezoekers. Onze maatregelen in het kader van het coronavirus zijn gebaseerd op de richtlijnen van het RIVM en de overheid. Kijk voor meer informatie op vnn.nl/corona