Ervaringsverhalen

Carly begon ooit bij VNN als slaapdienstmedewerker, waarna ze op de BW is gaan werken als verpleegkundige. Ze was privé altijd al bezig met haar eigen leefstijl en ze vond dat haar op haar werkplek er meer aandacht voor mocht komen.

Ik ben alweer 16 jaar in dienst bij VNN. Dat is lang, maar ik vind dat juist mooi. Het zegt iets over mij natuurlijk, maar ook over de organisatie. Ik ben begonnen als Stagiaire Maatschappelijk Werk op de polikliniek in Emmen. CAD Drenthe heette het toen nog.

De verslavingszorg is een dynamisch werkveld. Nieuwe onderzoeken, ervaringen en inzichten zorgen voor een visie op verslaving die zich blijft ontwikkelen. Het onderwijs moet zich daardoor ook blijven ontwikkelen om goed te blijven aansluiten op die visie.

Elke week, op dinsdagavond, komen twee groepen cliënten van het IMC in Beilen samen in de sporthal. De sporthal voelt op deze avond echter niet als een sporthal. De TL-buizen zijn uitgeschakeld, er schijnt sfeerverlichting en de vloer is bedekt met een kleed, waxinelampjes en wierook. Uit de speakers klinkt rustgevende muziek. Het is een oase van rust.

Nynke groeide op in Stadskanaal en besloot al jong dat ze naar een grote stad wilde verhuizen om verpleegkunde te doen. Amsterdam werd helaas niets vanwege een tekort aan banen, dus ging Nynke ging naar Groningen om een verkorte hbo-v opleiding te doen.

Op een middag ligt er een terugbelverzoek van een meisje van 17 jaar. Ik bel het nummer en ik vertel dat ik preventiemedewerker ben bij VNN. Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Als ik vraag of ik gelegen bel, geeft het meisje aan dat ze op haar slaapkamer zit. Haar moeder is thuis, onder invloed van alcohol. Haar zusje van 14 jaar is bij moeder.

Net als zijn studiegenoten wilde Wouter-Bas Halbersma na zijn studie in een ziekenhuis werken, als hartchirurg. Hij solliciteerde, werd niet gekozen, en kwam voor een keuze te staan: nog eens twee jaar wachten op een nieuwe kans, of kiezen voor een nieuwe richting.

Toen Petra haar hbo-v-opleiding afrondde, was er nog weinig werk voor verpleegkundigen. Ze raakte geïntrigeerd door psychiatrie en rondde in 1994 de opleiding Sociaal Psychiatrische Verpleegkunde (SPV) af. Haar stageadres kreeg ze toegewezen op basis van loting en afstand. Het werd een locatie van VNN in Drachten. Hoe willekeurig haar plaatsing ook was: haar keuze om te blijven was dat niet.

Rena werkte twee jaar geleden in een VNN-kliniek waar collega’s meededen aan de IkPas challenge. Ze vond het maar niks. Hoe verhield een maand niet drinken zich tot haar cliënten: mensen met zware afhankelijkheidsproblematiek.

Alie brengt al 13 jaar de feestdagen door met cliënten en collegae. “De kliniek is over het algemeen een plek voor therapie en beter leren omgaan met kinderen: een plek waar hard wordt gewerkt. Maar met kerst wordt er vooral plezier beleefd.

Een aantal jaren geleden werkte ik in een kliniek van VNN die inmiddels is verhuisd naar Eelde. Het was een plek waar mensen tijdelijk verbleven, waar ze afkickten van middelen zoals alcohol, verschillende soorten drugs of medicijnen en daar medische begeleiding bij konden gebruiken. Maar ook wanneer het stoppen thuis niet lukte. Dat was niet altijd leuk, vaak wel nodig.

Wat doe je als je een groot deel van wat je anders binnen muziektherapie doet, Muziekplotseling niet meer mág doen? Het bespelen van instrumenten is vanuit alle hygiënische voorzorgsmaatregelen niet meer verantwoord.