BEGELEID WONEN: Het verhaal van Manon
In het voorjaar van 2020 wordt Manon door een vriendin naar VNN gebracht. Het kon zo niet langer. Nu, drie jaar later, woont Manon op de locatie Begeleid Wonen Coendersweg en doet ze verschillende vormen van vrijwilligerswerk, om te onderzoeken welke opleiding bij haar past. “Omdat het een veilige omgeving is, heb je de rust om vooruit te kijken.”
Thuis, in het dorp waar ze is opgegroeid, gebruikte Manon, veel teveel cocaïne en alcohol. Na een maand detox dacht ze dat ze wel weer verder kon met haar leven. Maar tot haar verrassing kreeg ze het advies om de intensieve behandeling in de kliniek te doen. “Daar heb ik 13 maanden gezeten. Na twee keer een time-out werd het me duidelijk dat ik niet meer ‘thuis’ wilde zijn. Daar ging het echt niet goed met me. Ik wilde terug naar VNN.”
Gevoel van vrijheid
Tijdens haar traject woont Manon een seminar bij over de Coendersweg. Begeleid wonen, als tussenstap van kliniek naar de maatschappij. Dat sprak haar wel aan. Ook haar behandelaren én andere cliënten raden haar om daar naartoe te gaan. “Eerst vond ik dat heel spannend, om naar de grote stad Groningen te gaan. Ik heb een sociale fobie en angsten, maar tijdens de behandeling heb ik beter leren communiceren. Begeleid wonen geeft me een gevoel van veiligheid en daardoor heb ik de rust om vooruit te kijken.”
Moed verzamelen
Een idee over haar toekomst heeft Manon inmiddels wel en daar heeft de Coendersweg enorm bij geholpen. “Als je uit de kliniek komt, kun je makkelijk in een gat vallen. Daar kun je je niet verstoppen en als je ergens anders gaat wonen, ben je snel op jezelf aangewezen. Hier, aan de Coendersweg, praat ik veel met begeleiders en heb ik echte vrienden met wie ik alles deel. Daardoor bouwde ik weer vertrouwen op. Ik ga er ook veel op uit, zoek de contacten op. Bijvoorbeeld bij de ochtendkoffie en de kookgroep op donderdag. In het begin ging dat echt niet makkelijk. Ik moest al mijn moed verzamelen om daar heen te gaan.”
Volgende stap
Deze tussenstap zou Manon iedereen aanraden. “Je wordt gezien, en dat is een mooie stok achter de deur. Als je wilt, kun je hier van alles samen doen en daar zou ik zeker gebruik van maken. Ook de begeleiding helpt je bij alles. Zodat je er klaar voor bent als je een volgende stap wilt zetten. Laat het op je afkomen en neem de rust. Zoek de verbinding met andere mensen, ook als dat in het begin moeilijk is. Het koffiemoment ’s ochtends is al hartstikke mooi. Hou het klein.”
En die grote stad, Groningen, die in het begin zo spannend leek? Daar wil Manon wel even blijven. “Ik weet zeker dat ik een opleiding wil gaan doen en ik sta op de lijst voor een eigen appartement. Bij VNN vertel ik als vrijwilliger mijn verhaal, ook aan studenten. Daarnaast werk ik als vrijwilliger in de keuken bij een zorgboerderij. Dat bouw ik steeds verder op en ondertussen kan ik goed onderzoeken wat ik wil en wat bij mij past.”
Dit verhaal is waarheidsgetrouw opgeschreven. Uit privacyoverwegingen is de naam ‘Manon' gefingeerd en heeft de persoon op de foto niet te maken met de inhoud.
Gesprekken met de begeleiders hielpen me om weer vertrouwen op te bouwen.