Het verhaal van Robert

Anoniem chatten
28 mei 2018

“De niet-veroordelende opstelling van mijn begeleider.” Robert weet zeker dat dat een van de belangrijkste dingen was die hem van zijn verslaving aan alcohol én roken heeft afgeholpen. “Plus mijn doelbewuste visualisatie van het akelige sterfbed dat mij stond te wachten als ik zou blijven roken.”

In september 2017 ging Robert (40) in behandeling bij VNN om van zijn toen al vier jaar durende alcoholverslaving af te komen. “Ja da-hag!”, was z’n eerst reactie toen zijn begeleider na twee maanden een balletje opgooide om óók te stoppen met roken. “Ik rookte al sinds mijn 14e, één verslaving tegelijk aanpakken leek mij meer dan genoeg.” Grijnzend: “Maar met die opmerking plantte hij wel het eerste zaadje.”

Robert heeft bewondering voor de wijze waarop de begeleider hem stapsgewijs tot het inzicht bracht dat om het patroon ging: “Ik had te maken met iemand die uitstekend wist met welk bijltje hij moest hakken. Zijn houding was er een van: vertel het me maar! Geen gekissebis over details, het ging om de patronen in mijn gedrag. Het werkboek dat ik dagelijks moest bijhouden, met voorgekauwde vragen waarover duidelijk zeer goed is nagedacht, was een goed hulpmiddel. Toch had juist de mondelinge confrontatie bij mij meer effect. Mijn begeleider veroordeelde me overigens nooit, hij vroeg steeds vriendelijk en geïnteresseerd waarom ik deed wat ik deed. En liet mij er zo achter komen dat ik zélf de boosdoener was, dat míjn gedrag destructief was. En ook dat roken en drinken onlosmakelijk met elkaar verbonden waren: de verleiding van het ene kwam met het andere. Toen dat eenmaal was doorgedrongen, bleek het helemaal niet dubbel zo moeilijk om meerdere verslavingen tegelijk aan te pakken, maar in feite dubbel zo makkelijk.

Hoe vol lof hij ook is over VNN (“in mijn eentje was het nooit gelukt!”), al pratende wordt duidelijk dat Robert vooral veel te danken heeft aan zijn eigen motivatie en inzet. “Ik wist vorig jaar ineens: zo wil ik niet langer leven. Ik had een zeer laag zelfbeeld, zat slecht in mijn vel, had een matige longfunctie. En dan die voortdurende onrust: steeds maar bezorgd of ik wel voldoende geld had om mijn drank- en sigarettenvoorraad aan te kunnen vullen. Ik had geen controle meer over mijn administratie en financiën, en ik communiceerde nauwelijks meer met mijn omgeving.”

Behalve de stap zetten naar VNN, ging hij heel bewust zijn eigen sterfbed te visualiseren. “Ik had zo’n einde ooit gezien bij mijn opa. Ik haalde het me steeds opnieuw voor de geest: rochelend op bed, stikkend in mijn longvocht, mijn kinderen huilend om me heen. Heel heftig om te doen, maar het hielp.”

Zijn vriendin hielp ook. “Zij sprak uit dat ze graag lang met mij door wilde en was dus blij dat ik probeerde stoppen. Dat het een tijd erg lastig zou worden, nam ze voor lief.” Enthousiast: “Ik voel me bevoorrecht en gun het iedereen die door zo’n periode moet: zorg dat je gekoesterd wordt. Als er geen persoon kan zijn, neem dan een huisdier of een hobby. Zorg voor iets dierbaars! Zoek vooral activiteiten buiten de deur, ga erop uit. Thuis word je steeds geconfronteerd met je verslaving.” Hij recht zijn schouders: “Sit up straight, face yourself, see the pattern!, ik zou het iedereen willen aanraden!”

Robert oogt blakend gezond en klinkt vastberaden. Sinds oktober 2017 heeft hij geen drank en sigaretten meer aangeraakt: “Nee, bang voor een terugval ben ik niet. Ik wil ab-so-luut niet vroeg dood. Ik sport elke dag, doe veel aan yoga en voel een tomeloze energie. Ik werk bovendien zelf als zorgverlener, dus ik hoop zo veel mogelijk anderen te kunnen helpen!” Er verschijnt weer een lach: “En reizen, dat wil ik ook!”

Lees meer over de hulp bij stoppen met roken

Dit verhaal is waarheidsgetrouw opgeschreven. Uit privacyoverwegingen is de naam ‘Robert' gefingeerd en heeft de persoon op de foto niet te maken met de inhoud.